Olav Duun: Løglege skruvar og anna folk (1907)

Dette er debutboka til Olav Duun. Her er tolv noveller, og sjølv om dei ikkje er altfor originale, er det svært mykje bra her. Duun skriv med stor sjølvtillit, og det er noko sjølvsikkert over det heile. Han har mange gode skildringar, fyrst og fremst av natur, og i tillegg er det mange gode replikkar og dialogar.

Alle novellene går føre seg i eit kystlandskap, der folk driv med jordbruk og fiske. Replikkane er ofte på dialekt, og ikkje uventa er det spor av trønder-dialekten. Personane Duun skriv om er ikkje av dei mest vellukka eller dei mest velståande, tvert i mot skriv han gjerne om fattige folk, folk som ikkje får det til, og folk som er lettlurte. I dei fleste novellene er det bra med humor.

Nokre noveller verkar mest som reine forteljingar, men andre gonger dreg Duun opp nokre litt tyngre spørsmål. Kan til dømes ei kristen kvinne slå seg saman med ein fritenkjar? 

Guffen tilrår.