Bruno Schulz: Kanelbutikkane og andre forteljingar (1933)

 Denne serien, Skalds klassikarar, er eit glitrande godt tiltak. Bøkene i serien kjem frå mange land, men får her ei ny form, både fysisk og språkleg. Det har kome ut litt over tjue bøker så langt, og eg har lese dei fleste med stor glede. Diverre er ikkje dette ei av dei beste bøkene i serien.

Schulz var frå Polen. Han gav ut ikkje ut mange bøker - nokre manuskript gjekk truleg tapt under andre verdskrigen. Han vart skoten av tyskarane i 1942. Denne boka vert kalla ei novellesamling, men forma minner like mykje om ein roman. Dei femten novellene handlar om dei same personane, og ser ut til å vera rimeleg kronologiske. Det handlar om det jødiske miljøet i ein ukrainsk by. Mange av novellene er fortalde av ein gut, og det er gjennomgåande at faren hans er dårleg. 

Språket er det beste ved boka. Her er mange flotte setningar og fine stemningar (og det er alltid gledeleg når ordet "fnokkballar" vert brukt). Mange gonger er det ei fantastisk eller uverkeleg stemning over det som skildra, det er som om me er i ein draum. Men likevel - desse gode periodane varar ikkje så lenge. Nokre av kapitla var litt for livlause og for lite engasjerande.

Guffen er lunken.