Ein norsk mann er på veg til ein konferanse i Osnabrück. Han reiser med tog, og medan han ventar på å ta tog vidare frå København kjem han i snakk med ei dansk dame. Eller - det er vel rettare å seia at ho kjem i snakk med han. Han er rimeleg tiltakslaus - han vil mest av alt ha fred, men han let henne snakka. Han takkar òg ja når ho inviterer han med ut for å gå litt, og når ho inviterer han med inn i husveret sitt. Der sovnar han, og vaknar for seint til å nå toget sitt.
Det er ein fin roman. Hånes skriv rimeleg ordknapt, men får likevel godt fram korleis hovudpersonen nesten ser ut til å mangla fri vilje. Det er noko komisk over det heile. Mange av replikkane til kvinna vert berre presenterte som uferdige utsegner, der berre nokre av orda er med. Meininga er likevel tydeleg, både for oss lesarar og for mannen. Svara hans er som regel tankane hans, og desse svara er som regel noko heilt anna enn det han tydelegvis svarar høgt.
Guffen tilrår.
Petroleum (2004)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar