Dei fem stjernene i tittelen er fem ungdomar på flukt frå Somalia til Europa. Tre unge kvinner, to unge menn. To av dei er syskenborn, dei har vore soldatar i ein hær i Somalia. Dei flyktar derfrå, møter dei tre andre, og dei vert samde om å slå seg saman. Det er mange interne usemjer, fleire av dei har lyst til å bestemma over dei andre, alle er ikkje like trygge på ho som har ein heis som ikkje går heilt opp, men gradvis går det opp for dei at dei er sterkare saman.
Det er ikkje noko lystig ferd dei er ute på. Boka sluttar med at båten deira over Middelhavet går ned - historia held fram i neste roman. På veg frå Somalia til havet har dei gjort mykje dei eigentleg ikkje ville. Dei lyg, dei stel, dei vert valdelege mot andre, dei sel kroppane sine. Det er draumen om Europa, draumen om eit betre liv der, som ber dei vidare.
Det er ei fin bok. Sveen skriv godt, og historia er godt bygd opp. Kvart kapittel får ein ny forteljar, slik at alle dei fem kjem til orde.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar