Dette er den einaste romanen Per Sivle skreiv. Handlinga er sterkt inspirert av ein verkeleg streik i Drammen ti år tidlegare. Sympatien i boka ligg hjå arbeidarane, og romanen vert rekna for å vera den fyrste arbeidarromanen i Noreg. Sivle skildrar korleis direktørane og verkseigarane berre tenkjer profitt og gjer som dei vil med arbeidarane. Han skildrar korleis arbeidarane lever i tronge rom, heilt i nærleiken av fattigdomsgrensa. Han skildrar korleis ein av dei få utvegane for unge jenter var å reisa til Kristiania for å selja kroppen sin.
Sivle peikar altså på problem som fortener stor plass, og det skal han ros for. Men det er òg omtrent alt. Romanen er rimeleg hjelpelaus, og her er lite, kanskje ingenting, som fungerer. Språket er stivt, dialogane verkar absolutt ikkje ekte, personane er pappfigurar, og handlinga er ikkje så interessant.
Sivle skreiv nokre gode dikt, og han hadde òg eit godt grep om kortare soger og vossa-stubbar. Men han taklar ikkje dette litt større formatet.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar