Thomas Hylland Eriksen og historien om Origamijenta (2005)

Kan dette vera den beste tittelen på ein norsk film nokon sinne? I filmen møter me ein filmskapar som eigentleg vil laga politisk film, og som får professor Thomas Hylland Eriksen til å vera med i filmen. Eriksen skal koma med nokre politiske utgreiingar og forklaringar, men filmskaparen vert vandivla av ei jente som går forbi då han filmar Eriksen, og filmen handlar mykje meir om ho enn om Eriksen. Ho vil laga ein film om origami, noko kunstnarveninna hennar vert med på. Diverre tek kunstnarveninna heilt over, og filmen handlar i staden om hender, og alt folk gjer med dei.

Filmen er fin. Kva han handlar om? Kanskje at alle har sin eigen plass i samfunnet. Kanskje at det må vera fritt fram for å gjera det ein vil? Kanskje at det ikkje alltid er dei som ropar høgast som har dei beste ideane. Kanskje at alle bør bretta litt meir papir. Kanskje at svært få folk ser bra ut med bart. Kanskje at Thomas Hylland Eriksen snakkar altfor fort.

Guffen tilrår.

Meir Haugerud på kulturguffebloggen
Den som er veldig sterk, må også være veldig snill (roman, 2002)
Hva jeg betyr (roman, 2011)
Som du ser meg (film, 2012)
Enkle atonale stykker for barn (roman, 2016)
Barn (film, 2019)
Lyset fra sjokoladefabrikken (film, 2020)