7. januar 2021

Team Ingebrigtsen, sesong 4 (2020)

 

Denne sesongen var kortare enn vanleg, av dei opplagte årsakene. Planen var nok at sesongen skulle handla om tida frå hausten 2019 til OL 2020, men slik gjekk det jo ikkje. Nesten alt av idrettsarrangement vart sett på vent, og ein serie om idrettsutøvarar som ikkje konkurrerer er jo ein heilt vanleg doku-serie. Det er berre to (lange) episodar i denne sesongen.

Litt konkurrering er det, og dei to yngste brørne er i kjempeform. Filip, den nest eldste, set norsk rekord på 1000 meter, medan Jakob, den yngste, set norsk rekord på 1500 meter, og vert den fyrste nordmannen under 3.30. Henrik, den eldste, går stort sett skada.

Om han er skada, er han likevel den mest underhaldande av dei tre. Han snakkar mykje og godt, og er den som mest openlyst kranglar med faren. Filip er nok den mest sympatiske, men gjer ikkje alltid så mykje av seg. Jakob vert meir og meir klar over at han er noko heilt spesielt på idrettsbanen, og det verkar diverre som om han gradvis vert vanskelegare og vanskelegare å lika. Syster deira, Ingrid, trenar hardare og hardare, og er på veg til å verta noko stort.

Hovudrolla i serien er det likevel faren, Gjert, som har. Han tek med seg kona til Båtsfjord, der han budde dei fyrste åra av livet. Der viser han fram dei meir menneskelege sidene sine, og det er fint å sjå når han leitar etter grava til faren, på ein ubrøytt kyrkjegard med ein halv meter snø. Som trenar er han litt mindre sympatisk, og det er han nok klar over sjølv: Viss ungane hans skal nå toppen, slik dei alle vil, er han nøydd til å piska dei litt.

Guffen tilrår. 

Meir Team Ingebrigtsen på kulturguffebloggen
Sesong 1 (2016)
Sesong 2 (2018)
Sesong 3 (2019)
Sesong 5 (2021)

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar