Denne boka har ei handling som er (rimeleg) lett å referera, men som likevel kanskje ikkje er så lett å referera. Me prøver: Alt som skjer skjer om bord på eit skip. Det siglar vidare på ein sjø eller ein fjord, og ingen av dei som er på skipet veit om noko anna verd. Dei snakkar i alle fall ikkje med hovudpersonen, Poll, om det. Han gjer dei oppgåvene han får tildelt, men har òg kome over ein løyndom: Under senga til den sjuke kapteinen ligg det ei låst kasse med bøker. Poll veit kva ei bok er, men han kan ikkje lesa, og han vågar heller ikkje spørja andre om kva som står i bøkene. Kvar gong nokon døyr, vert dei sydde inn i fiskeskinn saman med ei av bøkene og dumpa i havet.
Og dei døyr, ein etter ein. Ebba, mor til Poll, var den som kunne tolka vind og vêr slik at dei fann dei rette farvatna. Dokteren, som dagleg kokte saman medisinar alle trudde var til hjelp. Og så bortetter, til sist er Poll den einaste som lever.
Det er ei underleg og fin bok. Rage skriv verkeleg bra, både språk og ordtilfang er langt over snittet. Dette er debutboka hans, og alt her viser han at han har kontroll på stoffet sitt.
Guffen tilrår.
Meir Rage på kulturguffebloggen
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar