Kenne Fant: Alfred Nobel (1991)

Eg visste ikkje så veldig mykje om Alfred Nobel før eg las denne boka, bortsett frå det alle veit: Han fann opp noko sprengstoffgreier, tente ekstremt med pengar, fekk litt dårleg samvit for at sprengstoffet vart brukt i krig, og testamenterte difor bort store delar av rikdommen sin for at rentene skulle brukast til å dela ut nokre prisar.

Etter å ha lese denne boka veit eg litt meir, men ikkje veldig mykje meir. Han vaks opp i ein familie med fleire oppfinnarar og forretningsmenn. Faren var lenge i St. Petersburg, der han prøvde å selja oppfinningar til russarane, utan altfor stor suksess. Alfred prøvde litt her og litt der, før han endeleg fekk suksess. Han er på reisefot heile tida, han knyter kontaktar og sel patentar. Han fekk aldri familie, han verkar så oppteken av å finna opp ting at han knapt hadde tid til anna.

I alle fall nesten. Han hadde eit forhold til Sofija Hess, ei kvinne frå Slovenia. Dei budde aldri i lag, og han var klar over at ho hadde forhold til andre menn når han var på reise (og det var han jo heile tida), men dei heldt saman, på og av i atten år.

Det er ikkje mange spor etter privatlivet til Nobel. Å lesa om forretningslivet hans er eigentleg heller keisamt, så det er ikkje rart å tenkja seg at Fant var glad då han fann ei mengd brev Nobel skreiv til Hess. Diverre greier han ikkje å avgrensa seg, og fleire kapittel, spreidd utover i boka, er berre sitat frå dess breva - sitat der Nobel ikkje seier spesielt mykje av interesse.

Guffen kan ikkje tilrå dette.