Tungen skriv heller lange noveller. Fire av dei fem novellene har kvinner i hovudrolla, i den femte er perspektivet delt mellom han og ho. Dei to gjekk frå kvarandre for fleire år sidan, men har visst om og tenkt mykje på den andre. No møtest dei på Jernbanetorget i Oslo, der ho kjem og han skal reisa, og der dei står i kvar ende av eit gangfelt og ventar på grønt lys tenkjer dei tilbake på det som var.
Det er eit kjennemerke ved novellene i denne samlinga. Gjennom tilbakeblikk får me gradvis vita meir om dei ho skriv om. I to av novellene kjem det ei uventa vending i dei aller siste linene, i dei andre kjem altså forhistoria gradvis fram.
Det er fine noveller. Tungen skriv godt, kanskje med unntak av nokre av dialogane, som av og til kan verka meir konstruerte enn reelle.
Guffen tilrår.
Meir Tungen på kulturguffebloggen
Ein gong var dei ulvar (2017)
Snu deg. Edvins bok (2022)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar