Elizabeth Partridge: Restless Spirit (1998)

1930-åra var harde i USA, av fleire grunnar. Sør på prærien slo avlingane feil fleire år på rad, og mange reiste mot vest for å søkja lukka der. Der var det alt mange lukkeleitarar, dei budde i leirar med det vesle dei eigde, og gjorde det dei kunne for å livberga seg og sine. Det gjekk ikkje alltid like godt, slik John Steinbeck skriv om i meisterverket The Grapes of Wrath.

Det fotografiet som skildrar denne tida best var teke av Dorothea Lange. Det viser ei mor som ser trøytt og oppgitt ut i det ukjende, medan tre ungar heng over ho. Me ser berre fjeset til den yngste av ungane, ein baby som nesten ser livlaus ut, men som i røynda søv på fanget til mora.

Lange var fotograf, og hadde lenge livnært seg av å fotografera velståande folk i San Francisco. Då ho vart kjend med leirane der familiar budde i høgst uverdige forhold greidde ho ikkje å tenkja på noko anna. Ho fotograferte mange folk og mange leirar, og vart etter kvart løna av styresmaktene for å gjera det. Då det engasjementet gjekk ut fotograferte ho andre grupper som vart dårleg handsama, som dei mange tusen japansk-amerikanarane som vart integrerte under andre verdskrigen.

Denne boka fortel (kort) om livet til Lange. Teksten går aldri spesielt djupt, men bileta er framifrå.

Guffen tilrår.