Steffen Kverneland: En frivillig død (2018)

Steffen Kverneland lagar glimrande teikneseriar. Denne gongen går han meir alvorleg til verks enn elles, og fortel om far sin. Han tok livet sitt då Steffen var 18 år.

Kverneland er open, truleg om det aller meste. Han fortel om ein far som var god, som gjorde mykje saman med sønene, og som koste seg når han kunne byggja ting. Samstundes drakk han altfor mykje, og ei av dei tyngste scenene i boka er då Steffen finn ut at han skal overraska faren og sykla ut på hytta, der faren er. Faren er åleine, og det viser seg at det einaste selskapet hans er ei flaske brennevin.

Faren tok livet sitt på kontoret der han arbeidde. Då ville ikkje nokon i familien finna han heime, og han venta til begge gutane var over 18.

Igjen - det er eit finfint album. Av og til bruker Kverneland foto som illustrasjon, og det fungerer heilt fint. Det fungerer ?og fint (men litt skremmande) at han av og til teiknar seg og sonen i same stilling som han og faren hadde tretti-førti år tidlegare.

Guffen tilrår.