Draumen om månen (2019)

Det er femti år sidan fyrste gong nokon var på månen, og denne amerikanske dokumentarserien fortel historia om månekapplaupet på ein eksemplarisk måte, frå seint i 1950-åra til 1969.

Det var eit kapplaup, i alle fall på papiret. Sovjetunionen slo USA på mange felt, men var langt unna å senda nokon til månen. USA hadde utvikla teknologi som gjorde at fartøy kunne koplast saman i verdsrommet, Sovjetunionen var ikkje der i det heile. Det visste ikkje USA, slik at det vart brukt store ressursar på å få nokon til månen. Det greidde dei i juli 1969, og der og då var verda samla om ei einaste hending. Fram til dess hadde òg kvart nye steg i verdsrommet vore ei storhending; frå då av fall interessa stort.

Noko av det som gjer serien stor er at alle bileta er samtidige. Der er intervju med mange av dei som var der då det skjedde, medrekna ein frå sovjetsk side, men alt me ser frå 1960-åra. Det gjer det heile meir levande, også av di alt av klede og interiør og røykevaner er autentisk.

Guffen tilrår.