Dag Helleve: Vegen til Molde (1986)

Eg-personen får haik frå Røldal til heimstaden i Hardanger. Han vert overtalt av sjåføren til å verta med på Miles Davis-konsert på Moldejazz; sjåføren har ein billett til overs. Dei køyrer nordover Vestlandet, tek på nokre haikarar, vert litt forseinka, snakkar mykje om jazz, snakkar mykje om Davis, og innimellom kjem det nokre korte noveller eg-personen les i ei bok.

Det er ei bok der det ikkje skjer så mykje, og der teksten heller ikkje engasjerer så mykje. Det verkar heile tida som om forfattaren ikkje når heilt fram, personane er ikkje heilt spanande nok, dialogane er ikkje heilt gode nok, historia i seg sjølv er ikkje heilt god nok. Det vert ei av bøkene som er fort lesne og fort gløymde.

Guffen kan ikkje tilrå dette.

Meir Helleve på kulturguffebloggen
Helleve, Hovland, Kaldestad: Langs kvar ein veg (1992)
Helleve, Hovland, Kaldestad: Vegen til Navan (1995)
Helleve, Hovland, Kaldestad: Waterloo (1997)
Helleve, Hovland, Kaldestad: Hadde eg berre ei elv så lang skulle føtene fly (2011)