Dial M for Murder (1954)

Det finst verre tidtrøyte enn å sjå Hitchcock-filmar.

Tony Wendice har funne ut at kona Margot har eit forhold til Mark Halliday. Han legg ein snedig plan for å få teke livet av henne, ein plan som involverer Swann, ein studiekamerat han ikkje har sett på tjue år. Planen er at Swann skal låsa seg inn og ta livet av Margot ein kveld Wendice er ute med Halliday. Det går ikkje heilt etter planen, i eit desperat sjølvforsvar greier Margot å ta livet av Swann, men då Wendice kjem heim greier han å manipulera det som finst av gjenstandar i rommet, slik at når politiet kjem, legg dei saman to og to og får minst fem. Margot vert dømd til døden, og livet hennar heng i ein svært tynn tråd.

Filmen er, ikkje uventa, svært godt oppbygd. Me som ser filmen veit heile tida meir enn personane på skjermen, både når det er Wendice som har løyndomar for dei andre, og når politimannen som etterforskar det heile legg ei felle for Wendice. Men sjølv om me veit kva som skjer, er det spaning i filmen, det er jo dette Hitchcock beherskar betre enn dei aller fleste.

Guffen tilrår.

Meir Hitchcock på kulturguffebloggen
Rear Window (1954)
The Man Who Knew Too Much (1956)
Vertigo (1958)
North By Northwest (1959)
Psycho (1960)
The Birds (1963)