Psycho (1960)

VHS-spelaren er altså på veg ut, og eg ser gjennom nokre videofilmar før spelaren tek heilt kvelden. Eg tok med meg fem-seks filmar inn frå gamlahuset i går, og bad Aslak (6) velja film for meg. Interessant nok valde han denne.

Eg har sett filmen før, for lenge sidan. Eg har sans for Hitchcock, men ser ikkje på denne som den beste filmen hans. Det minner for mykje om ein vanleg kriminalfilm, han byggjer ikkje opp den uhygga ein finn i dei beste filmane hans. Kanskje det kjem av at eg har sett han før, men eg trur ikkje det er einaste grunnen.

Filmen er bygd opp rundt fantasiane til Norman Bates, som ikkje har takla at mor hans tok sjølvmord for ti år sidan, og som framleis oppfører seg som om ho var i live. Av og til vert han mor si, han kler seg ut som ho, og snakkar med seg sjølv. Han driv eit motell med få kundar. Marion Crane, ei ung kvinne som har stole 40 000 dollar frå sjefen sin, sjekkar inn på hotellet ei mørk og regnfull natt, og vert drepen av Bates. Syster til Crane hyrer inn ein privatdetektiv, og han finn ut at Crane budde på motellet. Detektiven vert òg drepen, men systera greier, saman med kjærasten til Marion, å overmanna Bates. Filmen sluttar med at ein psykiater forklarar korleis Bates er skrudd saman, og at ein film treng ei slik detaljert forklaring er ikkje eit spesielt godt teikn.

Guffen er lunken.

Meir Hitchcock på kulturguffebloggen
Dial M for Murder (1954)
Rear Window (1954)
The Man Who Knew Too Much (1956)
Vertigo (1958)
North By Northwest (1959)
The Birds (1963)