Paul Maher jr. (red.): Tom Waits on Tom Waits (2011)

Denne boka har eg brukt uvanleg lang tid på å lesa. Det er ei samling intervju og artiklar frå heile karriera til Tom Waits. Av og til henta eg boka fram, las eit kapittel eller to, og tenkte det same som eg tenkjer når eg høyrer musikken til Waits - dette burde eg gjera oftare.

For det er ei fantastisk samling tekstar. Det verkar som om Waits relativt tidleg fann ut at det var artigare med intervju dersom han dikta fritt. Sitatet som opnar heile boka seier eigentleg alt: På spørsmålet "On what occasions do you lie?" svarar Waits "Who needs an occasion?"

Han diktar/lyg ikkje berre for å ha det artig, han gjer det òg for å verna om privatlivet sitt. Vert spørsmåla for nærgåande, tek han gjerne fram ei notisbok der han har skrive ned ei mengd kuriøse fakta frå ei rekkje område, og svarar med å lesa opp nokre av desse. Det er fascinerande nok i seg sjølv, men best er det når han (truleg) berre diktar opp historier. Eit godt døme er då han ut av ingenting fortel om ein gong han og ein kamerat haika gjennom Arizona. Det var nyttårsafta, og det var iskaldt. Dei gjekk inn i ei kyrkje for å varma seg, og det enda med at kyrkjelyden tok opp kollekt for at dei to unggutane skulle reisa vidare. Dikt eller sanning? Kven veit. Aller best er det forresten når intervjuaren ikkje skjønar at ho/han vert kødda med.

Guffen tilrår.

Meir Waits på kulturguffebloggen
Barney Hoskins: Lowside of the Road. A Life of Tom Waits (2009)