I fjor fekk Morgenbladet hjelp av norske musikarar til å kåra dei hundre beste norske platene. Blissard kom som nummer 25 på den lista, som ei av fem Motorpsycho-plater. Rett etter at lista var offentleggjort gav Falck Forlag ut ei bok om heile prosjektet, og bøker om dei ti platene som kom øvst på lista. No, eitt år seinare, kjem det like godt ei tolvte bok. Det er vanskeleg å samanlikna den med dei andre, både av di denne boka er langt meir omfangsrik, og av di det her handlar om ei plate eg er glad i.
Johan Harstad kjem svært godt frå oppgåva. Grovt sett har boka fire delar - ein del der han skriv om sin eigen oppvekst, og om korleis han oppdaga og fekk eit nært forhold til Motorpsycho; ein der han fortel om karriera til Motorpsycho fram til Blissard (som kom i 1996); ein der han fortel om Blissard, og ein der han går tilbake til ein konsert Motorpsycho heldt i heimbyen hans, Stavanger, i 1997. Etter desse 190 sidene kjem det rundt 140 sider med sluttnotar, der han har samla små og store merknader til hovudteksten. Som alltid er det litt irriterande å bla slik att og fram mellom hovudtekst og sluttnotar, men når sluttnotane strekkjer seg opptil seks sider, kan det kanskje vera greitt å ikkje ha dei som fotnotar nedst på sidene.
Eg fekk sansen for Motorpsycho nokre år før Harstad. Eg kjenner meg likevel godt igjen i det han skriv, om korleis det dukkar opp eit band som dreg deg inn i musikken, eit band som heile tida er på leit etter nye lydar og nye stemningar, eit band som gjerne er best på konsertar, eit band som er så originalt at det er vanskeleg å setja dei i bås, eit band som er interessert i musikken, men ikkje i noko anna av det eit liv i musikkbransjen fører med seg. Nesten ikkje noko anna, i alle fall. Slik sett passar det perfekt at han skriv om Blissard, midt på plata kjem songen "The Nerve Tattoo", der teksten til Bent Sæther greitt forklarar kva som er feil med mykje av musikken som vert gitt ut, og kva musikken har å seia for han. Eitt av dei mange gode poenga til Harstad er korleis det midt i denne songen kjem eit vendepunkt på heile plata, der stemninga slår heilt om.
Det handlar mykje om Motorpsycho, sjølvsagt, men det handlar òg mykje om Harstad. Boka kan av og til minna om Lost in Music av Giles Smith; begge skriv om korleis musikken tidvis kan vera det viktigaste av alt.
I ein fotnote skriv Harstad at han har arbeidd litt på og av med ein Motorpsycho-biografi dei siste åra. Han ser at det kan verta eit for stort prosjekt, men me får verkeleg håpa at han får gjort det ein gong. Denne boka er finfin, men det hadde vore ekstra gledeleg om det berre var ein forrett. Og medan me ventar på den eventuelle biografien kan me jo høyra endå ein gong på Blissard.
Guffen tilrår.
Meir Harstad på kulturguffebloggen
Herfra blir du bare eldre (2001)
Ambulanse (2002)
Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet? (2005)
Hässelby (2007)
Bsider (2008)
Darlah (2009)
Osv. (2010)
Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet (fjernsynsserie, 2011)
Manifest for folk flest (2013)
Max, Mischa og Tetoffensiven (2015)
Ferskenen (2018)
Meir Motorpsycho på kulturguffebloggen
USF, Bergen, 17.10.2009
Vossajazz, Voss, 26.3.2010
Øyafestivalen, Oslo, 14.8.2010
Byscenen, Trondheim, 18.3.2011
Bergen Kjøtt, Bergen, 24.3.2012
Den norske Opera, Oslo, 11.11.2012
Røkeriet, Bergen, 13.4.2013
Ekstremsportveko, Voss, 27.6.2013
Røkeriet, Bergen, 27.3.2014
Slottsfjell, Tønsberg, 18.7.2015
Marius Lien (red.): Supersonic Scientists (2015)
Den store Motorpsychodagen, Trondheim 12.12.2015
Røkeriet, Bergen, 9.4.2016
Begynnelser, Trøndelag teater, 7.9.2016
Landmark, Bergen, 26. og 27.9.2016
Moldejazz, 21.7.2018
Lars Ramslie: A Boxful of Demons (2018)
Hulen, Bergen, 11. og 12.4.2019
Motorpsycho. Into the Maelstrom (2019)
Grieghallen, Bergen, 12.6.2021
Kulturhuset i Bergen, 19.4.2022
Union Scene, Drammen, 14.10.2022
Den Nationale Scene, Bergen, 31.5.2023
USF, Bergen, 16.9.2023
Verkstedhallen, Trondheim, 23.9.2023
Marius Lien: Motorpsycho og Ståle Storløkken. The Death Defying Unicorn (2023)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar