Lars Ramslie: A Boxful of Demons (2018)

Motorpsycho har heile tida sett både framover og bakover. Dei har sett framover når dei har skapt musikk, men dei har samstundes sett bakover, gjerne for å henta inspirasjon. Dei har god musikalsk teft, og slik det stod i ein konsertomtale i Beat for lenge, lenge sidan -  dei veit kvar dei skal låna, og kvar dei skal styra unna.

Dei siste åtte-ti åra har dei òg sett bakover på ein annan måte. Dei har gått til eigne arkiv, og fleire av hovudverka deira frå 1990-åra har fått nye utgjevingar, og har vorte framførte frå scena. I 2015 var turen komen til Demon Box, kanskje den aller beste plata deira. Dei framførte denne på Slottsfjell, og tre gonger på Rockheim. I denne boksen, som kom i fjor, er det med ein DVD frå Rockheim (som eg ikkje har sett enno).

Inni boksen ligg det òg tre andre boksar - boksar med to lange essay av Lars Ramslie. Han skreiv òg langt om "The Golden Core" i boka Supersonic Scientists, der han las ting inn i Timothy's Monster eg aldri har tenkt på eller sett før. Bidraget hans der skal ha vore fem gonger lengre enn det som var avtala, og også her har han skrive mykje - i eit etterord skriv han at det opphavlege manuset var mykje, mykje lengre.

Kva ser han etter her? Det er tekstane han skriv mest om, og ikkje berre tekstane på plata. Plata er oppkalla etter ei essaysamling av Ken Kesey. Ramslie har lese denne boka, han har lese bøker av eller om andre beatnikar frå 1960-åra, og har desse lesingane med seg når han høyrer plata om igjen, og om igjen. Han finn mange spor og referansar, mest etter Kesey, men òg referansar til Kerouac, Ginsberg, og Charles Manson. Teksten på plata han hentar mest døme frå er "Plan #1", og då spesielt bidraget til Matt Burt.

Det er to fascinerande essay. Han overtyder meg ikkje om at alt dette låg i bakhovudet til bandet då dei skapte plata, men han viser korleis dette var ein periode då bandet var påverka av desse LSD-guruane. Den neste plata er oppkalla etter Timothy Leary, og nokre år seinare kjem songen "Dr. Hofmann's Bicycle". Men det vert for ordrikt, og utdraga og referansane frå tekstane til dei andre forfattarane vert for mange.

Guffen er lunken.

Meir Motorpsycho på kulturguffebloggen
USF, Bergen, 17.10.2009
Vossajazz, Voss, 26.3.2010
Øyafestivalen, Oslo, 14.8.2010
Byscenen, Trondheim, 18.3.2011
Johan Harstad: Motorpsycho. Blissard (2012)
Bergen Kjøtt, Bergen, 24.3.2012
Den norske Opera, Oslo, 11.11.2012
Røkeriet, Bergen, 13.4.2013
Ekstremsportveko, Voss, 27.6.2013
Røkeriet, Bergen, 27.3.2014
Slottsfjell, Tønsberg, 18.7.2015
Marius Lien (red.): Supersonic Scientists (2015)
Den store Motorpsychodagen, Trondheim 12.12.2015
Røkeriet, Bergen, 9.4.2016
Begynnelser, Trøndelag teater, 7.9.2016
Landmark, Bergen, 26. og 27.9.2016
Moldejazz, 21.7.2018
Hulen, Bergen, 11. og 12.4.2019
Motorpsycho. Into the Maelstrom (2019)
Grieghallen, Bergen, 12.6.2021
Kulturhuset i Bergen, 19.4.2022
Union Scene, Drammen, 14.10.2022
Den Nationale Scene, Bergen, 31.5.2023
USF, Bergen, 16.9.2023
Verkstedhallen, Trondheim, 23.9.2023
Marius Lien: Motorpsycho og Ståle Storløkken. The Death Defying Unicorn (2023)