Johan Harstad er ein solid forfattar. I 2009 var han tilsett som husdramatikar ved Nationaltheatret, og det resulterte i dette skodespelet.Osv. har ikkje vore framført, etter det eg kjenner til. Ein uferdig versjon vart framført som leseframsyning i september 2009, men det er det einaste så langt. Det er forståeleg. Ikkje av di stykket er dårleg, men det er så stort anlagt, sett saman av så mange ulike scenar, og er så langt, at det er vanskeleg å sjå at det kan gjennomførast. Under lesinga slo det meg at det er like godt eigna som eit filmmanus.
Stykket handlar om krig. Handlinga er i hovudsak lagt til 1994, og hovudpersonane er den amerikanske familien Zimmer. Faren Joseph slit framleis med det han såg og gjorde i Vietnam, dottera Nola har mist mann og son i ein massakre på t-banen i London, sonen Alan er krigsfotograf, medan mora Kay vil at alle skal samlast igjen og ha det bra. I scenane med Joseph og Alan vert krigshandlingar skildra i detalj. Joseph snakkar om Vietnam, Alan er i Bosnia, i Rwanda, i Tsjetsjenia og i Irak. Her vert kritikken nesten for tydeleg, både vestlege soldatar og vestlege land får så hatten passar.
Stykket er velskrive, her er mange fine dialogar, og det er eit viktig tema Harstad skriv om. Å lesa eit skodespel er noko heilt anna enn å sjå det framført, og eg vonar stykket ein eller annan gong vert sett opp. Sikker er eg likevel ikkje, det krev i alle fall mykje av den institusjonen som gjer det.
Guffen tilrår.
Meir Harstad på kulturguffebloggen
Herfra blir du bare eldre (2001)
Ambulanse (2002)
Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet? (2005)
Hässelby (2007)
Bsider (2008)
Darlah (2009)
Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet (fjernsynsserie, 2011)
Motorpsycho. Blissard (2012)
Manifest for folk flest (2013)
Max, Mischa og Tetoffensiven (2015)
Ferskenen (2018)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar