Motorpsycho (Bergen Kjøtt, Bergen, 24.3.12)

Treng eg å minna om at eg set Motorpsycho enormt høgt? Det trur eg ikkje. Eg har vore på rundt 35 Motorpsycho-konsertar, sånn omtrent, og dette var så godt som på dagen tjue år etter at eg fyrste gong såg dei, på Hulen.

Dei er eit heilt anna band i dag, sjølvsagt. Noko av det fine med bandet er at dei heile tida prøver nye ting. For nokre månader sidan gav dei ut plata The Death Defying Unicorn saman med Ståle Storløkken. Her er det i tillegg blåsarar og strykarar, og tekstane på plata fortel om ei sjøreise som går rimeleg galt. Det er ei aldeles glimrande plate, og så langt reknar eg ho som den beste dei har gitt ut etter tusenårsskiftet.

På turneen i vår framfører dei plata frå a til å. Her er rett nok ingen blåsarar og strykarar, så det vert ikkje heilt likt, men her skulle likevel vera nok å gle seg over. I alle fall på ein konsert der lydmannen har ein betre dag på jobben. Denne konserten vart altfor skjemd av dårleg lyd, i alle fall der eg stod. I dei rolegare partia var det greitt, men så fort det vart litt meir intenst, og det vert det jo gjerne rett som det er, glei alt over i ein salig lydgraut. Det som kunne vorte monumentalt, majestetisk og magisk, vart i staden ei sur suppe av lyd. Av og til var det ikkje eingong råd å skilja ut trommene.

Det verste med dette var at nokre få gonger gnistra det. Lokalet verka ikkje spesielt godt eigna til konsertar, men av og til var lyden klar nok, eller ugrautete nok, til at det kom fram kor flott denne plata er, og kor godt dei fire musikantane står til kvarandre. Som på plata var dei to fyrste og dei to siste songane høgdepunkta i det ordinære settet.

Me fekk to ekstranummer - sjølvaste Mountain, som diverre også vart skjemd av lyden (og av ein ikkje altfor imponerande Snah på vokal), og Taifun. Den siste var den rolegaste songen dei spelte, og det var truleg grunnen til at det vart høgdepunktet denne kvelden.

I alt var det altså heller ujamnt. Men eg vart sjølvsagt ikkje skremd - i eit lokale med betre akustikk vil dette vera aldeles glimrande. I Operaen, til dømes.

Guffen er lunken.

Meir Motorpsycho på kulturguffebloggen
USF, Bergen, 17.10.2009
Vossajazz, Voss, 26.3.2010
Øyafestivalen, Oslo, 14.8.2010
Byscenen, Trondheim, 18.3.2011
Johan Harstad: Motorpsycho. Blissard (2012)
Den norske Opera, Oslo, 11.11.2012
Røkeriet, Bergen, 13.4.2013
Ekstremsportveko, Voss, 27.6.2013
Røkeriet, Bergen, 27.3.2014
Slottsfjell, Tønsberg, 18.7.2015
Marius Lien (red.): Supersonic Scientists (2015)
Den store Motorpsychodagen, Trondheim 12.12.2015
Røkeriet, Bergen, 9.4.2016
Begynnelser, Trøndelag teater, 7.9.2016
Landmark, Bergen, 26. og 27.9.2016
Moldejazz, 21.7.2018
Lars Ramslie: A Boxful of Demons (2018)
Hulen, Bergen, 11. og 12.4.2019
Motorpsycho. Into the Maelstrom (2019)
Grieghallen, Bergen, 12.6.2021
Kulturhuset i Bergen, 19.4.2022
Union Scene, Drammen, 14.10.2022
Den Nationale Scene, Bergen, 31.5.2023
USF, Bergen, 16.9.2023
Verkstedhallen, Trondheim, 23.9.2023
Marius Lien: Motorpsycho og Ståle Storløkken. The Death Defying Unicorn (2023)