Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet (2011)

Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet, skriven av Johan Harstad, er ei av dei nyare norske bøkene eg har likt best. Eg såg difor fram til denne fjernsynsserien, og eg vart ikkje skuffa.

Den viktigaste grunnen til det er Pål Sverre Valheim Hagen. Han har hovudrolla som Matias, og det er eit så til dei grader vellukka val. Han er Matias, han spelar så bra at det er vanskeleg å tenkja seg nokon som kunne gjort det betre. Matias er ein tafatt kar, litt redd for å prøva noko nytt, han søkjer etter det trygge, og gøymer seg bak si eiga oppfatning av Buzz Aldrin: ein mann som var glad og lukkeleg over å vera nummer to. Alle kan ikkje vera nummer ein.

Matias vil gjerne at livet berre går vidare. Han har ingen store ambisjonar - sjølv om alle veit at han har ei fabelaktig songstemme, har han ikkje lyst til å syngja. Han gjer det likevel tre gonger. Ein gong på ein ungdomsskulefest, ein gong på båten til Færøyane, og, heilt til slutt i serien, på ein konsert på Færøyane. Han reiste til Wikipedia saman med bandet Perkleiva, det skar seg på båten over, og han vart verande der eitt år, i ein lettare improvisatorisk psykiatrisk institusjon. Her finn han seg til rette, han har minimal bruk for psykisk hjelp, men ser at han her kan leva eit anonymt liv. Ein snartur tilbake til Noreg gjer han berre tryggare på at han ikkje kan vera der. Han returnerer til Færøyane, og der går det betre. I alle fall tilsynelatande, filmen sluttar med at Matias og fem-seks andre legg ut på båttur til Karibia, og det er langt frå sikkert at dei når målet. Der den eigentlege Buzz Aldrin hadde eit svært NASA-apparat i ryggen, har Matias og reisefølgjet hans berre seg sjølve.

Det er ein fin serie. Det er ikkje som i boka, sjølvsagt, men det er likevel mykje fint. Noko av det beste er filminga, som er smakfull og god. Her er heile tida flotte fargar, av og til ser det heile kunstig ut, som om dei held til i ei drøymeverd. Og Valheim Hagen er her heile tida - han er med i omtrent kvar einaste scene, og han briljerer altså.

Guffen tilrår.

Meir Harstad på kulturguffebloggen
Herfra blir du bare eldre (2001)
Ambulanse (2002)
Buzz Aldrin, hvor ble det av deg i alt mylderet? (2005)
Hässelby (2007)
Bsider (2008)
Darlah (2009)
Osv. (2010)
Motorpsycho. Blissard (2012)
Manifest for folk flest (2013)
Max, Mischa og Tetoffensiven (2015)
Ferskenen (2018)