Handlinga er lagt til byen Karmack i USA. Det er ingen lystig by, det meste av byen står til nedfalls, og mange av innbyggjarane døyr. Byen treng ein ny mellommann, ein mann som kan fortelja dei etterlatne at nokon er daude. Den jobben går til Frank Farrelli, som taklar jobben sånn nokolunde godt. Heilt til det ikkje går så godt likevel.
Filmen er strålande. Det er noko melankolsk over det heile, og filmen er så godt som fri for sterke og klare fargar. Eg har sett at nokre meiner det minner om Fargo, for meg gjekk heller assosiasjonane i retning av Kaurismäki-filmane. Visuelt er det eit roleg og stabilt kamera, det er sparsam møblering. Språkleg er det ordknapt, det ligg mykje usagt mellom replikkane. Og Pål Sverre Hagen i hovudrolla er som vanleg aldeles glimrande, der han i svært mange av scenene har eit nervøst smil om munnen. Ein film eg svært gjerne ser fleire gonger.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar