Don DeLillo: Americana (1971)

Dette er debut-boka til DeLillo, og det er vel ikkje så altfor mykje her som kan tyda på at han med åra var ein stor forfattar. Det er eit stykke mellom godbitane, og dei er ikkje store nok til å dekkja over det som er mindre bra.

Hovudpersonen, den 28 år gamle Dave Bell, arbeider i fjernsynsbransjen. Han får klarsignal for å laga eit program om indianarar i Arizona. Saman med kollegaer køyrer vestover frå Maine, men kjem aldri lengre enn til midt-Vesten. Der vert dei verande, av di Bell filmar og filmar ein del folk dei møter. Til sist reiser kollegaene hans heim att, medan Bell held fram vestover.

Den fyrste delen av boka har noko madmensk over seg. Ingen jobbar spesielt mykje, men dei et og drikk og har det kjekt. Før turen vestover kjem det eit langt tilbakeblikk, der me får høyra om den priviligerte oppveksten til Bell. Så kjem opphaldet i midt-Vesten, og det er her det raknar for boka. Så langt har det vore nokre gode skildringar, som kapitlet som fortel om eit selskap/ein fest heime hjå foreldra til Bell. Men dei mange og lange referata frå filminga burde vore korta ned. Her misser boka framdrift, og det er seigt å koma gjennom dette.

Guffen er lunken. 

Meir DeLillo på kulturguffebloggen
End Zone (1972)
Great Jones Street (1973)
Players (1977)
The Silence (2020)