Agnes Ravatn: Dei sju dørene (2019)

Denne romanen har vore omtalt som ein krim, og det var kanskje ei litt uventa vending i forfattarskapen til Ravatn. Det kan godt vera at det er rett å kalla boka for krim, men det er i tilfelle ei uvanleg velskriven og godt komponert krimbok.

Nina Wisløff er professor i litteratur, og snublar over eit mysterium ho prøver å løysa. Alle rundt ho er ikkje overtydde om at det faktisk er eit mysterium, men ho finn små spor og tenkjer seg fram til kva som kan ha skjedd, og brått ser ho tydeleg kven som har gjort kva. Det viser seg at det ikkje var rett, men så finn ho ei anna løysing. Og endå ei løysing. Desse stadige retningsskifta minner om noko Hitchcock kunne ha filma.

Utgangspunktet er at Wisløff og mannen må flytta frå barndomsheimen hennar i Bergen, av di bybanen skal gå akkurat der. Dotter deira er òg på leit etter hus, og dei kjem på at ho og familien kan overta eit anna hus Wisløff og mannen eig. Ho som bur i det huset vert heilt sett ut då mor og dotter Wisløff kjem på døra, og nokre dagar seinare vert ho meldt sakna. Og det er omtrent her privatdetektiven Wisløff vaknar.

Det er altså velskrive og godt, dette her. Her er som vanleg mange gode observasjonar og gode replikkar, og det er ei bok vel verdt å lesa.

Guffen tilrår.

Meir Ravatn på kulturguffebloggen
Veke 53 (2007)
Ikke til hjemlån (2008)
Stillstand (2009)
Folkelesnad (2011)
Fugletribunalet (2013)
Operasjon sjølvdisiplin (2014)
Verda er ein skandale (2017)
Stoisk uro (2018)
Gjestene (2022)
Alle mot alle (2023)