Til liks med svært mange andre var Agnes Ravatn prega av dette behovet for å heile tida vera oppdatert. Me sjekkar e-post, me er på nett, me er på Twitter, det er direktesendingar i media frå hendingar som ikkje fortener det (som t.d. dette manglande steinraset i Romsdalen), og me oppfører oss som om me ikkje lenger veit kva tolmod er. Me kan ikkje venta, alt skal gjerast med ein gong.
Til liks med mange andre var Ravatn lei av dette, og til liks med relativt få andre fann ho ut at ho måtte gjera noko med det. Ho las ei rekkje bøker om korleis ho betre kunne kontrollera livet og arbeidsdagen sin, og vart klokare på korleis ho kunne få betre sjølvdisiplin. Dette deler ho med lesaren i denne boka, som er bygd på ein artikkelserie i Dag og Tid.
Eg fekk aldri heilt sansen for den artikkelserien, og er berre sånn mellomnøgd etter å ha lese boka òg. Det sprudlar ikkje så mykje av dei språklege påfunna til Ravatn denne gongen. Det vert òg ein del repetisjon. Tidvis er det artig og innsiktsfullt, men eg har lese langt betre av Ravatn.
Guffen er lunken.
Meir Ravatn på kulturguffebloggen
Veke 53 (2007)
Ikke til hjemlån (2008)
Stillstand (2009)
Folkelesnad (2011)
Fugletribunalet (2013)
Verda er ein skandale (2017)
Stoisk uro (2018)
Dei sju dørene (2019)
Gjestene (2022)
Alle mot alle (2023)
Meir Dag og Tid på kulturguffebloggen
Nils Rune Langeland: Noreg (2008)
Morten A. Strøksnes: Rett vest (2009)
Asbjørn Aarnes: Troll i ord (2009)
Erling Lægreid: Nærgåande skisser (2011)
Erling Lægreid: Fleire nærgåande skisser (2012)
Morten A. Strøksnes: Tequiladagbøkene gjennom Sierra Madre (2012)
17. desember 2014
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar