Alf van der Hagen: Dag Solstad. Uskrevne memoarer (2013)

Dag Solstad - eg har ikkje noko spesielt nært forhold til han. Eg har vel berre lese debutboka, sett ei filmatisering av ein av romanane hans, og det er det. Eller - eg har vel lese nokre av fotballbøkene han gav ut saman med Jon Michelet. Og eg har lese nokre intervju, der han kan vera både seriøs og skøyar. Så sjølv om denne boka nok passar betre for dei som kjenner forfattarskapen hans betre, prøvde eg meg. Solstad er jo ein sentral forfattar, og samtalebøker med taleføre personar er oftast verd å lesa.

Og slik er det her òg. Boka er sett saman av ei rekkje samtalar mellom Solstad og van der Hagen, der Solstad er uventa open om det meste. Han snakkar mykje om mora og faren, og om andre i familien, men han snakkar mest om seg sjølv og bøkene sine. Han fortel fritt, han bruker store ord, han snakkar varmt om både nye og gamle kollegaer, og det er i det heile ei bok det var lett og kjekt å lesa. Det spelar sjølvsagt òg inn at van der Hagen er ein uvanleg kunnskapsrik kar, som kjenner bøkene til Solstad godt, og som har førebudd seg godt til samtalane.

Guffen tilrår.

Meir Solstad på kulturguffebloggen

Spiraler (1965)

Dag Solstad leser Olav Duun (2015)

Meir van der Hagen på kulturguffebloggen
Dialoger (1993)
Dialoger II (1996)
Kjell Askildsen. Et liv (2014)