Kongens nei (2016)

Ei overskrift i Dag og Tid fortalde ein gong at "Noregshistoria sitt viktigaste rom ligg på Elverum folkehøgskule". Denne filmen handlar om kvifor det rommet er så viktig, og om litt til. (At filmen har døypt om skulen til "Elverum folkehøyskole" er sjølvsagt ei stor skam.)

Alle veit kva filmen handlar om: Dei tre dagane frå 9. til 11. april flyttar konge og regjering seg nordaustover frå Oslo. Den tyske sendemannen Curt Bräuer prøver å få til forhandlingar med kongen; det tyske militæret vil berre kriga. Kongen er vinglande, i denne filmen er kronprinsen innstilt på å slåst. Regjeringa er litt att og fram, nokre vil forhandla, andre vil omtrent berre lata som om alt går over av seg sjølv. Til slutt tek kongen til vitet, og gjev melding om at han slettes ikkje vil gje opp.

Kongen utviklar seg stort gjennom filmen. I opninga av filmen er han berre ein bestefar som vil leika med små ungar, og denne gleda over dei yngste held seg ved like gjennom filmen. Det vert litt i meste laget med det, eg reknar med at filmskaparane vil fortelja oss at kongen er oppteken av dei som skal bu i Noreg i framtida. Filmen er heilt grei. Litt i lengste laget, men stort sett fungerer det meste fint her.

Guffen tilrår.