T.M. McNally: Until Your Heart Stops (1994)

Ei bok eg las for lenge sidan, og som eg henta fram att no. Eg er som vanleg usikker på kvifor - kanskje grunnen var at eg ikkje hugsa noko av boka. Under lesinga slo det meg at eg kanskje hadde prøvd å viska ut minnet av boka, og hadde det ikkje vore at eg prøver å fullføra alle bøkene eg les, hadde eg lagt boka vekk for lenge sidan.

17 år gamle Walker Miller tek livet sitt. Det kjem uventa på alle rundt han, men burde nok ikkje ha gjort det. Han har fleire opphald på institusjonar bak seg, og han har signalisert at han ikkje taklar livet spesielt godt. Boka handlar om korleis dei andre lever vidare, og korleis dei prøver å fortrenga den skuldkjensla dei kjenner på. Me møter bestevenen til Miller, kjærasten til bestevenen, symjetrenaren hans, læraren som av og til er kjærasten til symjetrenaren, og nokre få andre. Livet stoppar opp for fleire av dei, men det vert òg slik at nokre av dei tek avgjerder som vert viktige vidare i livet.

McNally tek opp eit godt tema, men boka er likevel svært keisam. Det vert for omstendeleg, Miller vert ikkje tydeleg nok, dei mange personane vert heller ikkje tydelege nok for oss, og han verkar altfor oppteken av å pressa inn nokre setningar om puling overalt. Det verkar òg, utan at eg heilt kan forklara kvifor, som om han trur at både boka og språket hans er langt betre enn det er.

Guffen kan ikkje tilrå dette.