Sopranos, sesong 2 (2000)

Ja, eg veit eg er seint ute med å sjå Sopranos. Eg likte opningssesongen då eg såg han tidlegare i år; denne er endå betre. Alle verkar sikrare på det dei gjer, både framom og bak kamera. Ikkje minst gjeld det James Gandolfini, som spelar hovudrolla. Han briljerer, og vert mafiabossen Tony Soprano på ein så overtydande måte at det etter kvart vert vanskeleg å sjå at nokon annan kunne spelt denne rolla.

Det er familiar det handlar om, i fleire retningar. Kjernefamilien til Soprano slit, litt av di dei to ungane hans vil vera meir sjølvstendige, men mest av di han ikkje kvittar seg med elskarinna si. Kona finn ut av det, og protesterer tydelegare og tydelegare. Soprano har òg problem med systera, som trulovar seg med ein gangster Soprano ikkje toler trynet på, og med mora og onkelen. Og i mafiafamilien er ein av dei mest trugne medarbeidarane hans informant for FBI.

Og det går unna. Alle episodane er solide, nokre er på grensa til magiske. Eg ser serien åleine, stort sett når eg syklar i kjellaren eller når eg er på tur. Det ser ut til å verta lite reising resten av året, så eg vonar på mange sykkelkveldar framover.

Guffen tilrår.

Meir Sopranos på kulturguffebloggen
Sesong 1 (1999)
Sesong 3 (2001)
Sesong 4 (2002)
Sesong 5 (2004)
Sesong 6 (2006-07)
The Many Saints of Newark (2021)