Eg likte den fyrste sesongen av denne serien, men det tok litt tid før denne sesongen tok av. Den fyrste episoden var berre sånn halvbra, og eg vurderte å droppa alt saman. Det gjorde eg heldigvis ikkje - den tredje episoden var eit solid høgdepunkt, der det var svært mykje å le av.
Det handlar framleis om Arvid Mæland. Han har gjort mykje rart i livet sitt, og har no slått seg ned på ein gard i Bjerkreim. Der har han eitt stort mål: Han skal hogga ut fjeset til kong Harald i fjellsida over garden.
I den fyrste episoden reiser han, saman med ein velståande kjenning, til Romania for å sjå noko liknande der. Det er trauste greier, men det tek seg altså opp. Det dukkar opp ei sidehistorie - ein motorsagmann lagar ein tre meter høg skulptur av Erling Braut Haaland, og Mæland vil selja denne til inntekt for eit sjukehus i Tanzania. Mæland reiser òg til Stortinget for å drøfta kongeskulpturen med rogalandspolitikarar der, og han prøver òg å få audiens hjå kongen.
Så går det opp og ned, på ulike område. Der er framleis mange fascinerande bi-personar, og denne gongen trur eg sonen til Mælnad får ei større og viktigare rolle. Han er glad i faren sin, men er òg enormt kritisk til alle dei rare påfunna hans. Den innrøykte kunstnaren, Ivan Storm Juliussen, er òg med denne gongen, men får altfor mykje plass i ein av episodane. Serien sluttar med to uavklara punkt - kva skjer eigentleg med kongefjeset? Og får Mæland skikk på kjærleikslivet? Alt ligg til rette for ein tredje sesong.
Guffen tilrår.
Meir om Cowboyen på kulturguffebloggen
Sesong 1, 2022
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar