For dei tidlege målfolka var det eit mål å få Bibelen omsett til landsmål/nynorsk. Delar av boka vart omsett frå 1865, men dette arbeidet vart gjort litt tilfeldig. Av og til var det mest snakk om tekstprøvar. Etter kvart fekk Det Norske Samlaget ei sentral rolle, og det sterke firkløveret Johs. Belsheim, Elias Blix, Matias Skard og sjølvaste Ivar Aasen samarbeidde om å få omsett Det nye testamentet, som kom ut i 1889.
I 1916 vedtak Studentmållaget i Oslo å setja ned ei nemnd som skulle få til ei førebels omsetjing av heile bibelen. Nemnda vart leia av Sigvat Heggstad. Dei greidde å gjennomføra det, men det var eit tungt arbeid. Dei rekrutterte omsetjarar - nokre var gode, nokre var mindre gode; nokre leverte på fristen, andre trong meir tid. Dei greidde å få det heile finansiert, etter mykje strev. Boka kom ut i 1921, og vert gjerne kalla Fyrebilsbibelen.
Denne boka fortel inngåande om heile arbeidet. Aschim og Halse har gjort eit imponerande arbeid med kjeldene, og frå sjøvle arbeidsprosessen refererer dei svært mykje frå korrespondanse mellom nemnda, omsetjarar og biskopar, og dei siterer frå avisartiklar. For meg er bolken om arbeidet den mest interessante, men dei går òg grundig inn i språket som vert brukt. Dei jamfører det med andre omsetjingar, og viser korleis akkurat desse omsetjarane har tenkt.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar