Joe Pernice: Meat is Murder (2003)

 

Denne bokserien er framleis ein god idé. Kvar bok handlar om ein LP (eller ein CD), og forfattaren står rimeleg fritt til å velja korleis boka skal leggjast opp. Eg har berre lese om plater eg kjenner litt til, men som regel vert resultatet rimeleg bra.

Fridomen forfattaren får kan rett nok verta for stor, slik tilfellet er her. Pernice har skrive ei forteljing der eg-personen er ein usikker ungdom, som ikkje veit heilt kva han vil. Han likar musikk, han likar ei jente på skulen, han har lyst til å spela i band, men det er omtrent alt. Til liks med mange andre ungdommar er musikk viktig, og han fortel om plater han har kjøpt og plater han deler med kameratane sine.

Er det ei original historie? Nix. Er det ei god historie? Nix. Er boka velskriven? Nix. Har det noko med Meat is Murder å gjera? Nesten nix. Plata vert nemnt nokre få gonger, men det er òg alt. 

Guffen kan ikkje tilrå dette.