Erik Bye: Spinn, mitt hjul (1971)

Lagar dei slike folk som Erik Bye i dag, veit eg ikkje kvar dei gøymer seg vekk. Han var djupt interessert i verda rundt seg, men mest av alt var han nyfiken på menneska i verda. I denne boka er der rundt ti tekstar, dei fleste er fine portrett frå ulike kantar av verda.

Bye var mykje på reis for NRK, og stykka frå Afrika ser ut til å vera frå nokre NRK-turar han hadde dit. Han er i farlege område, men har likevel augo meir opne for dei som bur der, enn for å tryggja sitt eige skinn. Han vil forstå dei, han vil prøva å tenkja som dei, og det gjer han, langt på veg. Det fører òg til at han ser på seg sjølv med nye auge.

Han er altså på mange kantar av verda, men dei to finaste portretta er likevel av nordmenn - rett nok nordmenn med reiselyst. Han skriv varmt om far sin, som også overførte si eiga eventyrlyst til sonen. Og han skriv svært fint om Orville Bakken frå Nord-Dakota, som for fyrste gong vitjar landet bestefaren utvandra frå, og som reknar med at han må betala overvekt på flyturen heim att, sidan han har teke med seg så mykje norsk stein som souvenirar.

Guffen tilrår.

Meir Bye på kulturguffebloggen
Munnspill under åpen himmel (1966)
Å skyte en teddybjørn (1987)
Arvid Bryne: Hildringstimer (2001)
Asbjørn Bakke: Erik Bye (2017)