Nokre filmar er det vanskeleg å skriva om. Denne filmen var ein braksuksess då han kom, og i følgje Wikipedia vart han ein gong kåra til den beste komedien som er laga. I dag verkar filmen forelda, han er meir pinleg enn morosam, av fleire grunnar.
Filmen handlar om to musikarar (spelt av Tony Curtis og Jack Lemmon) som vert vitne til eit gangsterdrap. Dei greier å flykta, og for å unngå å verta tekne kler dei seg ut som kvinner og vert med eit kvinneband. Dei likar mange av kvinnene, men best likar dei vokalisten (spela av Marilyn Monroe). Bandet reiser til Florida, der òg gangsterane tilfeldigvis dukkar opp. Alle kvinnene i bandet drøymer om å finna seg ein rik millionær; ein rik millionær drøymer om kvinna Lemmon har kledd seg ut som.
I 1959 var crossdressing (relativt) nytt på film, og det gav filmen mykje publisistet. I dag er det ikkje spesielt spesielt, og det er heller ikkje spesielt artig. Monroe var eit stort sexsymbol på den tida, men måten det vert fokusert på kroppen hennar i denne filmen er forkasteleg i dag. Forvekslingskomediar er ein klassisk sjanger, men det er ikkje ein spesielt vellukka sjanger. Vitsane i denne filmen er òg dårlege. Dette skjer ikkje så ofte, men i går såg eg altså ein heil film det knapt var noko positivt å seia om.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar