Herbjørg Wassmo: Huset med den blinde glassveranda (1981)

Tora veks opp i eit fiskever i Lofoten, midt i 1950-åra. Ho er tidleg i tenåra, og har ikkje ein god oppvekst. Ho er usikker på og uroleg over det som skjer med kroppen hennar i puberteten, men det er det minste av problema hennar. Dei andre rundt ho kjem jamleg med små merknader om at far hennar var tysk soldat, og det er eit større problem. Det største problemet hennar er at stefaren misbruker ho seksuelt.

Ho kjem seg frå denne verda på to måtar. Ho har god fantasi, og når ho er for seg sjølv drøymer ho gjerne om ei anna og betre verd. Ho trivst òg svært godt saman med tanta si, som hjelper ho på ein langt betre måte enn mora gjer.

Det er ein fin roman. Det er ikkje berre Tora som vert portrettert, boka gjev òg eit fint bilete av fiskeveret - dei som bur der, det som opptek dei, det som skil dei og bind dei saman. Dette var den fyrste romanen til Wassmo, og ut frå det fine og poetiske språket i boka er det lett å lesa at dei to fyrste bøkene hennar var diktsamlingar.

Guffen tilrår.