Vidar Kvalshaug: Blodbøksommer (2017)

Eit fellestrekk ved novellene i denne boka er hytter. Sommarhus, store og små, enkle eller meir forseggjorte, arvegods eller oppussingsobjekt. Personane me møter reiser heile tida til hytta, for å treffa andre eller for å vera åleine. Eller for å snakka om eller tenkja på nokon som manglar.

Det er ei uvanleg fin bok. Dei fyrste bøkene til Kvalshaug var romanar, men han verkar no som ein reindyrka novelleforfattarar, eg trur dette er den sjette samlinga hans. Han er ein forfattar som kan handverket sitt, og som byggjer opp novellene heilt eksemplarisk. Midt i novellene tek gjerne historia ei anna vending, det kjem noko overraskande som fangar meg endå meir.

Eg har lese ei eller to noveller om dagen, og stort sett kost meg heile tida. Det er alltid eit godt teikn når eg ikkje kjenner meg mett når boka er ferdig, og slik er det her òg: For min del kunne her gjerne vore fleire noveller.

Guffen tilrår.

Meir Kvalshaug på kulturguffebloggen
Ingen landevei tilbake (1996)
Nesten som på film (1998)
Juling og andre kjærtegn (2000)
Komme hjem og reparere hus (2005)
Den første av dine aller siste sjanser (2009)
Trampolineland (2012)
Alt på stell (2016)