Erlend Kaasa: Thunder Road (2009)

Mattis går i åttande klasse. Han anar at han er på veg inn i vaksenlivet, men veit lite om kva som ventar han der. Fleire av skulekameratane hans skryter på seg at dei har prøvd litt av kvart, og litt sant er det i det, men Mattis er fersk på dei fleste områda. Han veit lite om damer, han veit lite om røyking og drikking, han veit lite om musikk, og han er framleis for ung til at foreldra fortel sanninga om dei myrkaste kapitla frå familiehistoria.

Utover i boka får han meir innsikt på dei fleste av desse områda. Han vert god ven med Åsne, ei ny og attraktiv jente i klassen, men er for naiv til å sjå at ho har mange andre gode vener, og at ho saman med dei gjer heilt andre og vaksnare ting. Han prøver så vidt å drikka og røykja, men går alltid heim frå festar før festane tek til. Han er trufast mot AC/DC, opplever det som eit svik at broren høyrer på Springsteen, og sjølv om han ser at Nirvana står for noko nytt, knyter han den plata for mykje saman med Åsne, og vil ikkje høyra på ho.

Boka er ikkje utan gode sider, men historia vert for lite original, og ho vert òg for omstendeleg fortalt. Det burde vore stramma inn, og her burde vore noko som verkeleg overraska. No vert det berre ei sånn heilt grei bok, som ikkje stikk seg altfor mykje ut. Og det burde ho gjera - når Kaasa, som er frå Vinje, kallar hovudpersonen sin Mattis, og let boka slutta med at Mattis går ut i eit vatn, samstundes som ein svart fugl sirklar over hovudet hans, verkar det som om han prøver å visa slektskap til ein som er altfor stor for han. I alle fall førebels.

Guffen kan ikkje tilrå dette.