Thomas Reinertsen Berg: Verdensteater. Kartenes historie (2017)

 

Kart er artige greier. Den einaste tingen eg har kjøpt på ein loppemarknad-auksjon er eit kart over Møre og Romsdal ca. 1885, og då me budde i Volda hadde det fast plass på veggen. No heng det eit anna kart ved kjøkenbordet, men det er stas med det òg. Gje meg ein atlas, og eg får tida til å gå.

Denne boka er finfin for alle som likar kart. Reinertsen Berg går gjennom karthistoria, og skriv om korleis kart vart laga, korleis dei vart meir og presise. Han ser på kva som skjer verda over, men legg mykje vekt på kva som har skjedd her til lands. Når han er komen nesten til enden med korleis landjorda er kartlagt, går han over til å skriva om havbotnen.

Boka er (sjølvsagt) rikt illustrert, og mange av karta er eksemplariske som illustrasjonar. Like fascinerande er det når han skriv om dei som teikna kart. Nokre får heider automatisk, andre må kjempa for det, slik tilfellet var med den amerikanske kvinna som var med på kartlegginga av havbotnen i Atlanterhavet. Ho skjøna at sprikken langs Atlanterhavsryggen var eit prov på at kontinenta flyttar på seg. Ho vart nedstemt og nedstemt, heilt til prova var så overtydande at alle dei andre måtte gje seg.

Guffen tilrår.