Ho står heilt åleine på scena. Av og til snakkar ho med Mottro på telefon - Mottro vert spela av Liv Bernhoft Osa. Med utgangspunkt i desse samtalane prøver Eide å finna ut meir om det livet Mottro hadde før ho vart mor. Korleis var familien då ho voks opp? Korleis var livet då ho arbeidde på skip som gjekk verda rundt? Korleis var det då ho møtte han ho seinare skulle gifta seg med? Korleis var det å i praksis vera åleinemor - mannen hennar heldt fram som sjømann.
Det er mykje å le av, sjølvsagt. Eide har eit stort humoristisk talent, når ho går gjennom gamle fotoalbum ser ho kva bilete som kan få folk til le. Ho har òg full kontroll over språket. Eg har sett andre framsyningar med Eide, og her verkar ho litt meir strukturert i rørslene - eg mistenkjer at her har ein regissør fortalt ho kvar og korleis ho skal stå og gå.
Det er òg mykje alvor i framsyninga, og det er eigentleg her ho er best. Om lag midt i kjem det ei forteljing om då syster til Mottro døydde i svært ung alder, og måten den historia vert fortalt, og måten Eide får folk på låtten etterpå er meisterleg gjort. Under den historia er det heilt stille i salen.
Guffen tilrår.
Meir Eide på kulturguffebloggen
Oppdrag Mottro (bok, 2012)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar