Vidar Kvalshaug: Alt på stell (2016)

I den tidlege forfattarskapen sin veksla Kvalshaug mellom romanar og noveller. Han ser no ut til å vera ein rein novellist; dei fem siste vaksenbøkene hans har alle vore novellesamlingar. Det merkast. I denne boka er det ti noveller, og dei er jamt over gode.

Novellene hans er godt oppbygde. Han er røynd nok til å vita kor tid han skal koma med heile sanninga. Det er ikkje alltid opplagt kva relasjon personane i novellene har, men det kjem fram etter kvart. Normalt veit dei sjølve kven dei snakkar med, men i ei av novellene er det slik at til og med hovudpersonen er usikker på kven han snakkar med. Han har møtt ei kvinne på nettet, har utveksla e-postar og tekstmeldingar med ho, og har avtalt eit møte i Lofoten. Han vert møtt av ein heilt annan person.

Det handlar heile tida om tilhøvet mellom personar. Mellom mann og kvinne, mellom foreldre og barn. Det er noveller utan den heilt store ytre dramatikken, men Kvalshaug får fint fram at det kan liggja mykje dramatikk og mange gode historier i det daglegdagse.

Guffen tilrår.

Meir Kvalshaug på kulturguffebloggen
Ingen landevei tilbake (1996)
Nesten som på film (1998)
Juling og andre kjærtegn (2000)
Komme hjem og reparere hus (2005)
Den første av dine aller siste sjanser (2009)
Trampolineland (2012)
Blodbøksommer (2017)