Sauls sønn (2015)

Ein film frå den andre verdskrigen. I konsentrasjonsleiren Auschwitz har nokre fangar jobben med å rydda i gasskammera - klede, verdigjenstandar og lik skal ut før neste gruppe kjem inn. Saul er ein av dei som arbeider med dette, og ein dag ser han liket av ein ung gut. Han innbiller seg at dette er son hans, greier å røva med seg liket, for å gje guten ei skikkeleg gravferd.

Saul er til stades i heile filmen, og han er verkeleg til stades: Kameraet er aldri meir enn ein meter frå han. Bileta fortel oss ikkje alt som skjer, ofte ser me berre fjeset til Saul. Lydane fortel oss meir. Me kjem altså svært tett innpå han, og dermed tett innpå korleis livet kunne vera i konsentrasjonsleirane.

Det er ein film det ofte er vondt å sjå på. Saul og dei han arbeider saman med er sjølve i livsfare kvar dag, og veit at livet deira ikkje er noko verdt - trør dei feil, er det over. Dei veit òg godt kva som ventar dei mange som vert sende i gasskammera, men dei gjer ingenting for å åtvara dei, og oppfører seg så normalt som råd.

Guffen tilrår.