Bølgen (2015)

Høgt oppe i lia over ein sunnmørsfjord, på Åkerneset, er det ei fjellsprekk som sakte utvidar seg. På eit eller anna tidspunkt kjem fjellet til å rasa ut og laga ei flodbølge inn fjorden mot Hellesylt, og inn ein sidefjord til Geiranger. Det er utgangspunktet for denne filmen.

Det er mykje fint å seia om filmen, men det er òg mykje som ikkje er så bra. Kristoffer Joner spelar ein geolog som har arbeidd ved senteret som overvåkar sprekka. Han skal flytta til Stavanger, men - surprise #1 - akkurat den dagen kjem det eit lite forvarsel frå fjellet. Sjefen hans meiner det ikkje er noko å bry seg om, og vert dermed ein slags skurk i det heile. Dagen etter vert signala tydelegare, og sjefen tek med seg ein medarbeidar opp i sprekka for å sjå kva det er. Her - surprise #2 - ofrar han livet sitt for å redda han andre. Joner har kone og to born, og desse deler seg i to nokre timar før raset. Kona arbeider på hotellet i Geiranger, og vert innestengd i kjellaren saman med sonen og ein danske. Vatnet stig i rommet deira, men - surprise #3 - Joner finn ut kvar dei er, og reddar dei. Han held pusten i fleire minutt på veg inn til dei, på veg ut - surprise #4 - greier han berre å halda pusten i tjue sekund. Dei greier ikkje å redda livet hans. Men sonen vil nett prøva ein gong til - og vips: surprise #5.

Ser ein vekk frå det med at alt dette skjer akkurat når Joner sluttar i jobben er den fyrste helvta av filmen heilt grei. Men etter at raset kjem vert det heile for enkelt og klisjeprega.

Guffen er lunken.