The Great Gatsby (1974)

The Great Gatsby er ein av dei store amerikanske romanane. Boka er skriven av F. Scott Fitzgerald, og kom i 1925. Sjølv las eg boka då eg tok engelsk grunnfag, og hugsar ho som ein god roman. Viss denne filmen er på same nivå som boka, hugsar eg heilt feil. For dette var treige greier.

Me er på Long Island, midt i 1920-åra, der alle vassar i pengar. Den mystiske Jay Gatsby er ein av dei med mest pengar, sjølv om ingen veit heilt kvar dei kjem frå. Han skipar til store og folkerike festar, men tek sjeldan del i dei sjølv. Naboen, Nick Carraway, som er forteljaren i romanen, ser det heile litt frå utsida, og likar lite det han ser. Det er overflatisk, og tremenningen hans, som er den som inviterer han inn i dette miljøet, har gifta seg for pengar. Både ho og mannen har andre kjærastar, og det er dette filmen handlar mest om: Dette firkantdramaet, slik det vert sett av Carraway.

Det fengar altså lite. Det er mykje glamour og mykje rikdom (som vert sett opp mot det mindre glamorøse området der kjærasten til mannen til tremenningen er gift med ein mekanikar), og det går altfor, altfor treigt. Kanskje eg må henta fram romanen for å sjå om den verkeleg var like dårleg som dette.

Guffen kan ikkje tilrå dette.