Tonje Glimmerdal (DNS, Bergen 9.4.16)

Tonje Glimmerdal, skrive av Maria Parr, er ei av dei finaste norske barnebøkene frå dette hundreåret. Det er ei bok som skriv seg inn i både den nynorske og den internasjonale barneboktradisjonen - her er referansar til "Leitande etter Blåmann", og til Heidi. Tonje Glimmerdal bur òg i eit landskap ein kjenner frå andre nynorske barnebøker - me er så til dei grader på bygda. Samstundes er her ei rekkje element me ikkje fann i eldre nynorsk barnelitteratur: Her er ein homofil frisør. Ein av bipersonane er ein triveleg alkoholikar. Bestevenen til Tonje, den gamle ungkaren Gunnvald, hadde for mange år sidan besøk av ei tysk dame i nokre veker, og det gjekk ikkje betre enn at ho fekk ei dotter ni månader seinare. Denne dottera får ei sentral rolle i boka.

Noko av det beste i boka er språket. Her er nok av gode replikkar, slik at grunnlaget er lagt for å overføra romanen til teaterscena. Det vart (visstnok) gjort med stort hell i Oslo i fjor, og denne framsyninga ved Den Nationale Scene i Bergen har òg sine gode sider. Ungane som var med smilte og lo, og også eg drog på smilen nokre gonger. Scenografien var fin, og fleire av rollene vart spela svært godt - best var Eirik del Barco Soleglad i rolla som den irriterande campingplasseigaren Klaus Hagen. Andre roller var ikkje meir enn midt på treet - både tittelrolla og rolla som Gunnvald kunne vore betre. Det var litt for mykje overspeling, og det var kanskje litt for mykje skriking og roping. Så det kunne godt vore betre, men det var likevel ein fin kveld.

Guffen tilrår.

Meir Parr på kulturguffebloggen
Tonje Glimmerdal (2009)
Vaffelhjarte (DNS, Bergen, 18.10.2014)
Keeperen og havet (2017)