Grumpy old men. Det er ikkje det mest originale utgangspunktet for ein film. I tillegg til filmen som heiter akkurat det, kan me nemna i fleng: As Good as it Gets med Jack Nicholson, eller serien After Life med Ricky Gervais. Den siste er kanskje den likaste; både der og her handlar det om ein mann som har mist kona si, og som er på nippet til å gje opp.
Hovudrolla, Otto Anderson, vert spela av Tom Hanks. Kona er nyleg død, og han har lagt ein plan: Han vil ta livet sitt, for å koma nærare ho. Han får poeng for innsatsen, men slit med gjennomføringa: Tauet han skal hengja seg i er ikkje godt nok festa. Då han sit i garasjen, i ein bil med motoren på, vert han forstyrra av ein nabo. Då han er meter frå å verta påkøyrd av eit tog, vert han redda av ein på perrongen.
Det med naboar er gjennomgåande. Han vert gradvis meir involvert i dagleglivet til fleire av dei, anten dei er nye eller gamle naboar. Og det er her filmen misser litt av piffen. Det vert litt for optimistisk og harmonisk, og Anderson går frå å vera ein vanskeleg person til å vera ein som alle naboane likar.
Guffen er lunken.
Er no dette ein film å bruke tida på.
SvarSlett