Kim Gordon: Girl in a Band (2015)

Å ha eit kjærastepar i eit band er som ein dårleg idé. Tenk på Go-Betweens, tenk på Fleetwood Mac. (Dei siste ville eg rett nok ikkje kjent att musikken til, men eg las nett ein artikkel om dei i Mojo.) Tenk på Wings. Det store, lysande unntaket var Sonic Youth, der ekteparet Kim Gordon og Thurston Moore lagde kvalitetsmusikk (saman med to andre) i bortimot tretti år. Heilt til dei gjekk frå kvarandre i 2011.

Tilhøvet mellom dei to pregar heile boka. Gordon opnar med slutten, dei siste konsertane Sonic Youth gjorde saman, der dei to knapt nok snakka saman. Ho er bitter, kanskje til og med sint på Moore, og sjølv om òg seier mykje fint om han, ligg det heile tida noko og skurrar. Slik sett er tittelen på boka ørlite misvisande - javisst handlar det om å vera kvinne i eit band, men det handlar òg om å vera eit par i eit band.

Her er mykje bra å lesa, men det er òg mange daudpunkt. Ho vaks opp i California, og tida fram til ho flyttar til New York som tjueåring vert altfor omfattande skildra. Har eg sagt noko liknande før? Sikkert. Altfor mange biografar legg for mykje vekt på oppvekståra.

Guffen er lunken.

Meir Sonic Youth på kulturguffebloggen
Stevie Chick: Psychic Confusion. The Sonic Youth Story (2003)
Thurston Moore: Sonic Life (2023)