Frihetens regn (1994)

Når du ser ein film som gjerne vert omtalt som ein av dei beste som er laga, og som til og med øvst ligg øvst på imbd-lista, skal filmen vera ekstremt god for at du ikkje vert skuffa. Det er ein heilt grei film, men eg hadde venta meg noko langt meir.

Det er ein fengselsfilm, og desse følgjer gjerne eit fast mønster. Der er oftast usemje mellom nokre av fangane, det er nokre brutale fangevaktarar, minst ein av fangane greier å rømma, osb. Av og til vert det vellukka, som i Cool Hand Luke, andre gonger vert det slettes ikkje vellukka, som i Kongen av Bastøy. Denne filmen er òg vellukka. Tim Robbins spelar bankmannen Andy Dufresne, som vert fengsla for to mord, sjølv om han truleg er uskuldig. Han dreg nytte av økonomi-kunnskapane sine i fengselet, og får etter kvart ein verna posisjon som bibliotekar og rådgjevar for dei fleste tilsette. Han greier òg å koma på lag med dei viktigaste av fangane, fyrst og fremst Red, glimrande spelt av Morgan Freeman.

Dufresne er ein taktikar, viser det seg. Ein morgon har han rømt, og greier å ta seg fram til draumestaden sin på den mexicanske vestkysten. Samstundes greier han å gjera kjent kor brutale og korrupte dei fengselstilsette er, og han greier òg å leggja att nok spor til at Red, som slepp ut på prøve, finn han i Mexico.

Manuset har altså nok originale vriar til at filmen er verdt å sjå, men å hevda at dette er den beste filmen som er laga? Morosamt.

Guffen tilrår.