Pedro Carmona-Alvarez: Og været skiftet og det ble sommer og så videre (2012)

Dette var ei fin bok. Ho opnar med eit samandrag av det som skal skje, før det heile vert fortalt meir detaljert. Det er eit grep som kan fungera, og her fungerer det altså godt.

Det er ei familiehistorie, som opnar med harmoni og lukke i New Jersey, før det etter eit meir og meir disharmonisk opphald i Oslo sluttar med at mor og dotter bur i Bergen, medan faren bur i California. Mora Kari er norsk, medan faren Johnny er amerikansk. Vendepunktet i historia kjem då dei to eldste døtrene deira misser livet i ei bilulukke. Foreldra kjem aldri heilt på beina att, og foreldra deira foreslår at dei to barnlause flyttar til Noreg, for å ta til på nytt der. Dei får ei dotter til, Marita, men dei glir frå kvarandre. Johnny snakkar dårleg norsk, og forstår ikkje heilt dette nye landet, medan Kari drikk meir og meir, og finn seg etter kvart andre menn. Til slutt har Johnny fått nok. Han reiser til USA for å vera med i gravferda til far sin, og kjem ikkje tilbake.

Det vekslar mellom ulike tider og ulike forteljarar, men ein ting vekslar ikkje: Heile boka er skriven i eit fabelaktig språk. Det er lett å merka at Carmona-Alvarez også har gjeve ut mange diktbøker, dei poetiske vendingane står i kø. Både Johnny og Marita er dessutan karakterar det er lett å verta glad i, og lett å verta engasjert i, slik at dette var ei bok som var kjekk å lesa.

Guffen tilrår.

Meir Carmona-Alvarez på kulturguffebloggen
Bergen Ungdomsteater (2016)
Pedro Carmona-Alvarez leser Tor Jonsson (2021)