Henrik Krohn: Ei liti ferd fraa Sogndal til Fjerland (1868)

Av tidlege nynorske reiseskildringar er det ingen som kan måla seg med Ferdaminne, som Aasmund Olavsson Vinje gav ut i 1861. Der Vinje gjekk frå Kristiania til Trondheim i 1860, går Henrik Krohn ein kortare tur om lag ti år etterpå. Han eigde ein stor fruktgard i Sogndal, og saman med ein anonym musikarven går han frå Sogndal til Veitastrond og over breen (der han er samlast, vel) til Fjærland. Planen er å gå heile vegen attende til Sogndal, men dei tek i staden båt frå Fjærland. Dei har med seg lokalkjende store delar av turen.

Det er ein tur utan den store dramatikken, det mest dramatiske er då musikaren held på å gli ut på veg ned ein bratt bre. Sikring driv dei ikkje med. Det er heller ikkje dramatikken som gjer denne boka lesverdig. Krohn var ein av dei tidlege målmennene i Bergen, og skriv godt. Han er full av respekt for bygdefolket, og klagar ofte over at byfolk ikkje greier å sjå kor høgt bygdefolk bør setjast. Krohn skildrar òg naturen rundt seg godt, og det er stas å sjå kor godt han får fram gleda ved å vera i naturen. Det dreg litt ned at det mot slutten kjem eit langt dikt om Geirstad-Trond, ein lokal helt, men det får me heller leva med.

Boka har eit føreord av Johannes Gjerdåker, der han gjev eit greitt oversyn over livet og arbeidet til Krohn.

Guffen tilrår.

Meir Gjerdåker på kulturguffebloggen
Vidare enn Voss. Johannes Gjerdåker 75 år (Voss, 15.9.11)
Johannes Gjerdåker-kveld (Voss, 24.1.14)

Glimesteinar frå islandsk visetradisjon (2017)